به گزارش سلامت نویس، یوسف صادقیان امین، با اشاره به اینكه نمك خوراكی چه به صورت استخراج شده از معادن سنگ نمك و چه به صورت استخراج شده از آب دریا دارای ناخالصی‌های فراوانی است، افزود: ناخالصی‌ها از لحاظ ایجاد عوارض نامطلوب و مسمومیت در بدن انسان اهمیت دارند.

وی ادامه داد: نمك‌های تصفیه نشده دارای فلزات سنگین از جمله سرب، جیوه، كادمیوم، آرسنیك و…، است كه هر كدام از این عناصر مضرات فراوانی برای سلامتی بدن انسان دارند. به همین دلیل ضرورت دارد این ناخالصی‌ها طی فرآیند تصفیه، از نمك خوراكی جدا شده و نمك از لحاظ وجود این ناخالصی‌ها، به حد استاندارد و مطلوب برسد.

این كارشناس مواد غذایی با اشاره به اینكه وزارت بهداشت برای كاهش شیوع بیماری گواتر و اختلال‌های ناشی از كمبود ید، سیاست افزودن یُد به نمك‌های خوراكی را در پیش گرفته و در حال حاضر همه كارخانه‌های تولید كننده نمك موظف هستند، تصریح كرد: «یُد» به میزان توصیه شده وزارت بهداشت به نمك‌های خوراكی اضافه می‌شود، استفاده از نمك خوراكی تصفیه شده یُددار تنها راه رساندن یُد به بدن برای انجام اعمال حیاتی وابسته به این ریزمغذی است. نرسیدن یُد كافی به بدن با عوارض بی شماری مانند گواتر، ناهنجاری‌های مادرزادی، افزایش موارد سقط و مرده زایی، هیپوتیروئیدی مادرزادی و كاهش بهره هوشی همراه است و به این دلیل وزارت بهداشت بر مصرف نمك خوراكی تصفیه شده یُددار تاكید می‌كند.

وی خاطرنشان كرد: با وجود توصیه‌های وزارت بهداشت مبنی بر مصرف نمك یُددار تصفیه شده هنوز عده‌ای بر این باورند كه نمك دریا و نمك‌های رنگی برای بدن مفید است. نمك دریا در اصل به نمك حاصل از تبخیر آب دریا گفته می‌شود در صورتیكه این نمك‌هایی هستند كه تصفیه نشده و دارای انواع ناخالصی‌ها از جمله فلزات سنگین است كه خطر سرطان زایی آنها به اثبات رسیده است.

به گفته صادقیان، نمك دریا در واقع نمك‌های معادن یا دریاچه‌های خشك شده است كه علاوه برداشتن ناخالصی‌ها، بیشتر آنها دارای مواد خطرناك از جمله مواد سمی ناشی از ورود آب‌های سطحی و فاضلاب‌ها به این دریاچه‌ها هستند و دارای میزان كم ید یا حتی فاقد ید بوده و نیاز روزانه به ید را تأمین نمی‌كنند.